​

“ y e n i  g e ç m i ş / n e w  p a s t “  Hakkında:

​

“Resim yüzeyinin imkanı ölçüsünde, çoğunlukla ufuk çizgisi ve boşluk imgelemi ile mekansallaşan ortak bir hikayenin kahramanları gibidir, figürlerim. Gerçek yaşam kesitlerinden çıkıp, zihnimde ait olabilecekleri mekanlar ararlar kendilerine.

Zihnimde bir mekana denk düşebilen bu figürler artık benim öykülerimin ve fakat gerçek yaşamın bilgisine vakıf, yorumlanmış öykülerin kahramanları olurlar. Onların bir zamanı vardır, ya da zamanlarının ruhunu taşıyıp getiriler zaten gittikleri yere… Ancak yer arama halindedirler çoğunlukla ki bu hiç bitmez bir umutla sürer…”

Şirin Yılmaz’ın “yeni geçmiş” başlıklı sergisinde, belirgin olmayan ancak yakın geçmiş çağrışımına olanak tanıyan karmaşık bir zamansallık öne çıkar.

Zamanda ve mekanlar arasında yolculuk eden, ancak arada kalan ve fakat varolmak adına ikinci bir şansı zorlayan, bir çeşit kader ortaklığını paylaşır bu figürler.

“Yeni”nin çağrışımı bakımından paradoksal bir zemin ortaya koyduğu sergide “ev” fikri, ya hiç yoktur ya da ekolojik unsurlara devredilmektedir.  Mekan aidiyeti, zamanla kurduğu ilişkide, belleğin dizgesini kronolojik olmayan bir ilişkilendirme üzerinden bozmaktadır. Figürler arasında, bir yandan doğanın kendisine yaslanarak onunla ilişkilendirilmiş kolektif ve birlikte varlık bulma olanağını ele alırken .. insanoğlunun medeni makinalarını da yer yer gündelik yaşam çağrışımı veya tersinden bir gerilim unsuru olarak dahil eder.

Yol, yolculuk, bellek, ev, aidiyet, arada kalma, ara durum, ufuk imgelemi, sınır, boşluk, uzam çağrışımları eşliğinde izlenen figürler; zaman yolcuları gibi izleyici ile bir diyalog imkanı arayarak kendilerini yeniden gündeme getirmek isterler.

​

                                                                                                                          -------

‘Within the possibilities of the painting surface, my figures are like heroes of a common story, often spatialized by horizon and the space imagery.

They come out of real life sections and look for themselves in my mind, where they can belong.

The figures, that correspond to a place or a space , are now heroes of the interpreted "new" stories.

There is a time they belong to and they include the soul of their time also  in new places and contexts. However, they are still searching for a "place/space", which is mostly never ending and lasts with hope ...’

 

Şirin Yilmaz's exhibition ,"new past",  presents a complex timeliness that allows for an unspecified recent past association.

These figures travel between time and space, but share a kind of destiny partnership, which in between, forces a second chance for existence.

 

On the paradoxical ground for the association of the "new", the idea of ​​"home" is either absent or transferred to ecological elements. The belonging of a place disrupts the sequence of memory through a non-chronological association. The representation of the figures, while pointing to the collective and coexistence of being associated with nature itself, they also incorporates the civil machinery of mankind as an everyday life connotation or an element of tension.

 

The figures followed by  road, journey, memory, and belonging, coexistence, interim status, horizon imagination, border, space, space connotations; they want to bring themselves back to the agenda by seeking a dialogue with the audience like time passengers.